Interpunkcja, przy współczesnym wykorzystywaniu komunikatorów, zanika. Nie pozwólmy jej na to. Dzięki niej każde zdanie ma sens.
Sens?
np. Jedzcie dzieci!
Jedzcie, dzieci!
Różnicę w zdaniu widać na pierwszy rzut oka. Nie bójmy się interpunkcji, a przeciwnie zaprzyjaźnijmy się z nią.
Zasada, która sprawdza się w większości przypadków, opiera się na rozdzielaniu czasowników. Jeśli w zdaniu masz dwa bądź więcej czasowniki, wtedy sprawdzasz, gdzie powinien być przecinek. Oddziela się części logicznie ze sobą spójne.
Ten post poświęcę zdaniom złożonym współrzędnie. Przypomnimy sobie spójniki, przed którymi stawia się przecinek.
W zdaniach złożonych współrzędnie przeciwstawnie i wynikowych przed spójnikami STAWIAMY PRZECINKI, zatem przed:
ale, lecz, jednak, natomiast, jednakże, tymczasem, więc, toteż, dlatego, zatem, wobec tego, przeto, a (spójnik ten może występować w zdaniach złożonych współrzędnie łącznie i wtedy przed nim przecinka nie stawiamy).
Sytuacja wygląda odwrotnie w zdaniach złożonych współrzędnie łącznie i rozłącznie. Przed spójnikami nie stawiamy przecinka, zatem poniższe spójniki nie są poprzedzone przecinkiem:
i, oraz, a, ani, ni, zarazem, też, jak również, także, albo, bądź, lub, czy (spójnik ten może zostać występować w zdaniu złożonym przeciwstawnie i wtedy przed nim postawimy przecinek).
W sytuacji, kiedy powtarzamy spójniki, zawsze przed drugim stawiamy przecinek.
Zasad interpunkcji jest wiele, ale nie przerażajcie się . Stopniowo postaram się Wam podrzucać informacje, które ułatwią poprawne pisanie.
Gdybyście mieli pytania, zachęcam do komentowania.
↓ aby być na bieżąco ↓
A może coś dla Mam...? 🙂
